Η νησίδα του Pomposian περιβάλλεται αρχικά από τα νερά του Po di Goro, του Po του Volano και της θάλασσας. Το πρώτο ιστορικό έγγραφο που αποδεικνύει την ύπαρξη της μονής είναι, ωστόσο, από τον 9ο αιώνα. Το 981 μετακόμισε στη μονή Pavese του San Salvatore και δεκαοκτώ χρόνια αργότερα υπαγόταν στην δικαιοδοσία της Αρχιεπισκοπή της Ravenna, αργότερα την απελευθέρωση της απολάμβανε, χάρες και ιδιωτικές δωρεές, όπου αποτελούσε μια περίοδο μεγάλης ανθοφορίας. Η μονή που θαυμάζουμε σήμερα ήταν αφιερωμένη το 1026 (όπως χτίστηκε νωρίτερα) από τον ηγούμενο Guido. Μέχρι τον 14ο αιώνα το μοναστήρι απολάμβανε την κυριότητα του, τόσο στις γύρω περιοχές (συμπεριλαμβανομένου του Comacchio), όσο και στην υπόλοιπη Ιταλία, λόγω των δωρεών. Εκείνη την εποχή είχε αρχίσει να παρακμάζει, λόγω των γεωγραφικών και περιβαλλοντικών παραγόντων, όπως η ελονοσία και η μείωση της έκτασης της περιοχής, που προκλήθηκε επίσης από την απόκλιση της περιοχής Po (διαδρομή Ficarolo, 1152). Είχε μεγάλη σημασία για τη διατήρηση και την εξάπλωση του πολιτισμού κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, χάρη στους μοναχούς Amanuan που κατοικούσαν εκεί. Σε αυτό το μοναστήρι ο μοναχός Guido d'Arezzo ήρθε σε επαφή με τη δημιουργία της μοντέρνας μουσικής και πρόσθεσε το όνομα του στις μουσικές νότες. Το 1653 ο Πάπας Ιννοκέντιος Ι΄, κατέστειλε τη μονή, η οποία το 1802 αγοράστηκε από την οικογένεια Guiccioli της Ravenna. Στα τέλη του 19ου αιώνα η περιουσία μεταβιβάστηκε στο ιταλικό κράτος, αυτή τη στιγμή είναι υπό τη διεύθυνση του Μουσείου Pole της Emilia-Romagna. Στις 18 Μαΐου 1965, ο Πάπας Παύλος VI έδωσε στους επισκόπους του Comacchio τον τίτλο του ηγουμένου του Pomposa. Το 1986 το προνόμιο μεταβιβάστηκε στους αρχιεπισκόπους της Ferrara-Comacchio.
