Η μουσική της παράδοση της Εύβοιας λόγω των παραλιακών και των ορεινών οικισμών της, έχει δεχτεί επιρροές από τη νησιωτική και την ορεινή Ελλάδα. Η νότια Εύβοια παρ' ότι βρίσκεται σε µικρή απόσταση από τις Κυκλάδες, θα περίµενε κανείς να έχει έντονο νησιώτικο χαρακτήρα στους χορούς και στη µουσική της, εντούτοις έχει αναπτύξει μία ιδιαίτερη χορευτική και µουσική συλλογή, αποτέλεσµα των ιστορικών συνθηκών που επικράτησαν στην περιοχή και της γεωγραφικής της θέσης.
Στις αρχές του 15ου αιώνα οι Βενετοί εγκατέστησαν Αλβανούς στη βόρεια πλευρά της Όχη και στην Καρυστία με αποτέλεσμα, λόγω των μετακινήσεων των πληθυσμών δημιουργήθηκε ένα ιδιαίτερο χορευτικό και μουσικό στυλ, κορυφή του οποίου είναι ο καβοντορίτικος ή καλιανιώτικος χορός.
Μια ξεχωριστή κατηγορία χορών είναι οι χοροί που έφεραν οι πρόσφυγες Έλληνες της Mικράς Ασίας και της Καππαδοκίας µετά την ανταλλαγή των πληθυσµών το 1924, όπως Συρτός, καρσιλαµάς, ίσσος και άλλοι.
Στην περιοχή της Κύμης, όπου αποτελούσε εμπορικό κέντρο, παρατηρεί κανείς επιρροές από χορούς της Μικράς Ασίας και µουσικά µοτίβα, που τα συναντάµε στα παράλια. Στη βόρεια Εύβοια υπάρχουν οι λεγόμενοι στεριανοί χοροί όπως τσάµικα, καγκέλια, πατινάδες, συρτούς, την βντάνα και την καµάρα στη Λίµνη, χορό που συναντάται και στο Αλιβέρι και στις Σποράδες.
Τον Καλλιανιώτικο το λένε και Σταυρωτό, επειδή πιάνονται σταυρωτά, ενώ η σύγχρονη ονοµασία είναι Καβοντορίτικος. Η ονοµασία του προέρχεται από το χωριό Καλλιανού. Ο Καλλιανώτικος χορός είναι κυκλικός, δεν έχει νησιώτικο χαρακτήρα, δεν είναι συρτός, αλλά ούτε και πηδηχτός. Είναι όπως και η µουσική του απλός και στρωτός.
Ο Μυλωνιάτικος χορός έχει τα βήµατα του συνηθισµένου συρτού αλλά με μεγαλύτερα βήματα. Οι χορευτές πιάνονται από τον καρπό του χεριού, συνήθως µε µαντήλι. Μπροστά χορεύει άνδρας, ακολουθούν οι γυναίκες και µετά οι άλλοι άνδρες. Όλους τους χορούς τύπου Συρτού τους χορεύουν στην Κάρυστο με δικό τους τρόπο.
