SCANNONE DI GORO

Goro Scannone predstavlja jednu od najreprezentativnijih morfologija delte. Radi se zapravo o primeru obalne strele, to jest, dugoj izbočenoj kopnenoj liniji koja se prostire ka jugozapadu sa desne strane ušća reke Po di Goro. Postojanje ove kopnene strele na ovom ušću zabeleženo je još u devetnaestom veku, međutim njen položaj se menja napred ka moru, kao što je detaljno zabeleženo u istorijskim mapama i fotografijama iz vazduha. Dokazi o postojanju brodskih olupina takođe su vidljivi jer strče iz vode u dolini Gorino, a formirane su i slane močvare naspram postojeće Scannone, pokrivene gustom trskom i posebnom vegetacijom (salicorneti, slankasta polja, tifeti foiled). U periodu između 30-ih i 50-ih godina prošlog veka, sadašnja Scannone se podelila na dva dela: poluostrvo Scanno di Goro i ostrvo koje se naziva Scanno Piallazza; ova dva elementa, usled neprestanog dodavanja peska su se na kraju spojila, nakon čega je Scannone nastavio da raste sve to početka 90-ih godina prošlog veka, dostižući dužinu od osam kilometara pri čemu mu je krajnji deo samo kilometar i po udaljen od plaža u Lido di Volano. Ovaj njegov brzi nastanak je ugrozio komunikaciju između Goro Sacka i mora, čime se pogoršala pojava eutrofikacije koja je već ugrozila uzgoj ribe u laguni; Iz tog razloga, u centralnom delu izgrađena je hidrovodna stanica. Sa zapadne strane je 1992. godine nelegalno iskopan kanal u kojem je uspostavljena jaka struja usled koje je došlo do njegovog brzog širenja. Ovaj jaz je stoga dobio ulogu pravog plimnog ušća koje sa druge strane utiče na oblik poluostrva i ostrva.