SCANNONE DI GORO

Το Goro Scannone είναι μια από τις πιο αντιπροσωπεύει ένα από τα πιο σημαντικά γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά της περιοχής του Δέλτα. Στην πραγματικότητα είναι ένα παραδειγματικό παραποτάμιο βέλος, δηλαδή ένα μακρύ τοξωτό παράκτιο κορδόνι που έχει αναπτυχθεί νοτιοδυτικά στα δεξιά του στόματος του Po di Goro. Η παρουσία ενός παράκτιου βέλους σε αυτό το σημείο έχει τεκμηριωθεί από τον δέκατο ένατο αιώνα, με χερσαία όρια που αλλάζουν σε σχέση με την πάροδο προς το δέλτα της θάλασσας, όπως τεκμηριώνεται με εξαιρετικά λεπτομερή τρόπο από ιστορικούς χάρτες και αεροφωτογραφίες.. Στοιχεία αυτών των αναδύονται επίσης από τα νερά της κοιλάδας Gorino, σχηματίζοντας αμμώδεις όχθες και βάλτους παράλληλα με την Scannone, καθώς η επιφάνεια είναι καλυμμένη με πυκνούς πλήθος καλάμων και συγκεκριμένη βλάστηση (ελαιώνες, υφάλμυρα λιβάδια, τυφώνες κ.ά.). Μεταξύ των δεκαετιών 1930 και 1950, η σημερινή Scannone χωρίστηκε σε δύο μέρη: τη χερσόνησο Scanno του Goro και το νησί που ονομάζεται Scanno Piallazza.  Αυτά τα δύο σημεία, λόγω της συνεχής αύξησης της άμμου, κατέληξαν να ενοποιηθούν και στη συνέχεια το Scannone συνέχισε να μεγαλώνει μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '90, έχοντας μήκος οκτώ χιλιόμετρα, έχοντας απόσταση μόλις ενάμισι χιλιόμετρο από τις παραλίες του Lido di Volano. Αυτή η ταχεία εξέλιξη απειλούσε την επαφή μεταξύ της Sacca di Goro και της θάλασσας, επιδεινώνοντας τα φαινόμενα ευτροφισμού που ήδη απειλούσαν δραστηριότητες αναπαραγωγής και αλιείας εντός της λιμνοθάλασσας. Το 1992, ακριβώς δυτικά της αποστραγγιστικής περιοχής, σκάφτηκε ένα κανάλι, ενώ κατά μήκος του ανέπτυξε ένα ισχυρό ρεύμα που προκάλεσε την ταχεία επέκτασή του. Αυτό η επέκταση είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη ενός πραγματικού παλιρροιακού μετώπου, δίνοντας ξανά σχήμα σε μια χερσόνησο και ένα νησί.