Ιστορία και Τέχνη του Τσίπουρου

Το τσίπουρο, είναι ένα οινοπνευματώδες ποτό από την Ελλάδα, που διατίθεται σε δύο τύπους: καθαρό (χωρίς γεύση) και με γλυκάνισο - αρωματισμένο. Το αποσταγμένο στην περιοχή του Ζαγορίου, στην Ήπειρο, είναι καθαρού τύπου. Τα ώριμα σταφύλια περνούν μέσα από τους θραυστήρες / αποστραγγιστές. Η μάζα αφήνεται, για λίγες ημέρες ή εβδομάδα, αρκετά ώστε να ξεκινήσει η ζύμωση. Πρωτύτερα συλλέγεται το κρασί και το στερεό υπόλειμμα που μένει, χρησιμοποιείται για τη παραγωγή του τσίπουρου, σε μια προσπάθεια να αξιοποιηθεί πλήρως το φυτό. Αυτή η μέθοδος είναι ξεπερασμένη και οι σύγχρονοι παραγωγοί τείνουν να χρησιμοποιούν ολόκληρα σταφύλια, πράγμα που βοηθά σημαντικά στη βελτίωση της ποιότητας. Στο επόμενο στάδιο, η μάζα τροφοδοτείται στη μονάδα απόσταξης. Η πρώτη και η τελευταία παρτίδα («κεφάλι» και «ουρά») απορρίπτονται. Μόνο η ενδιάμεση παρτίδα (γνωστή ως «καρδιά») διατηρείται για να γίνει το τσίπουρο. Αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται τουλάχιστον μία φορά ακόμη, δίνοντας ένα διπλό ή πολλαπλά, αποσταγμένο αποτέλεσμα. Τέλος, το απόσταγμα αφήνεται για καθίζηση και ωρίμανση. Μπορεί επίσης να ωριμάσει σε ξύλινα βαρέλια για να δώσει το "παλαιωμένο τσίπουρο", ένα σχετικά νέο ποτό που μπορεί να συγκριθεί με το ουίσκι.