Smešten na levoj obali Volano Po, u istočnoj ravnici pokrajine Ferara, jedno je od najstarijih centara ove regije. Postojanje njegove „parohije“ datira još iz 1044. godine nove ere, a u ime Sv. Apolinara otkriva poreklo Ravenskog egzarhata. Grad je uživao određenu popularnost početkom 1930. godine kada na nagovor Edmunda Rosinija, biva potpuno iznova izgrađen racionalističkom arhitekturom, kao što je tada bio slučaj sa takozvanim osnivačkim gradovima, kao što je Novi Predapio i neki delovi Forli: iz ovog razloga Trezigalo dobija naziv Grad umetnosti, kao primer novoosnovanog grada koji karakteriše arhitektonska i urbana modernost. Ulice, trgovi, glavna infrastruktura, sportski, obrazovni, zdravstveni i industrijski centri su tada izgrađeni sve u skladu sa urbanim i simboličko-formalnim stilom, po želji ministra poljoprivrede Edmunda Rosonija, starosedeoca Trezigala čiji su preci bili borci za revoluciju i ujedinjenje, kako bi ograničio egzodus u gradu. Trazigalo je stoga jedan od retkih primera ponovo osnovanih gradova, projektovanog za stolom koji stvara geometriju društvenih odnosa. Na pola puta između doline Ferera i Komakio, ušuškan u zelenilo ravnice Ferera, Trazigalo poprima oblik utopijskog idealnog grada. Šetnja ovim mestima predstavlja jedinstveno i fascinantno iskustvo. Tišina koja obavija sam pejzaž, koju narušava žubor vode na fontani, šalje nas u dimenziju između geometrije i sna.
