Crkva manastira Ravanice je podignuta između 1375. i 1377. godine. Posvećena je Vaznesenju i ima osnovu u obliku razvijenog trikonhosa i pet kupola.Zidana je naizmenično postavljenim redovima kamena i tri do četiri redova maltera i opeke. Prvobitna priprata, koja je bila dozidana nakon podizanja crkve je porušena, a današnju pripratu, podigao je daskal (učitelj) Stefan 1721. godine. Kada govorimo o Živopisu, ovde se pojavljuje prvi samostalni stil srpskog slikarstva srednjeg veka. Živopisanije je završeno 1387. godine. Karakteristično za živopis je to što su svetitelji izuzetno ukrašavani. Ovaj stil slikanja se naziva dekorativni stil, i odlika je novog stila Pomoravlja.
Nakon što je knez Lazar poginuo, Ravanica postaje meta turskih, rušilačkih napada, pa je već krajem četrnaestog veka prvi put spaljena. Prvu veliku obnovu, Ravanica je doživela u osamnaestom veku, a drugu sredinom dvadesetog. Ubrzo nakon pogibije na Kosovu, knez Lazar je proglašen za sveca i njegove mošti se 1392. godine prenose u manastir. U Ravanici su mošti kneza Lazara ležale sve do 1690. godine, kada su monasi bežeći od najezde neprijateljske vojske, pobegli u Ugarsku noseći mošti sa sobom. Tek 1989. godine njegove mošti se ponovo vraćaju u Ravanicu, gde počivaju i danas.
Do manastira Ravanice se danas stiže asfaltnim putem iz Ćuprije (12km), odnosno posle odvajanja od autoputa Beograd-Niš (na 149-tom kilometru od Beograda, preko poljoprivrednog dobra „Dobričeva“ (9.5km) i Senja (0.6km).
