Manastir Kalenić, biser moravske arhitekture, duhovni je i kulturni centar ovog kraja. Velelepni manastir,poznat po izuzetnom freskopisu, sagrađen je u doba Despota Stefana Lazarevića početkom XV veka.
Manastir Kalenić je zadužbina protovestijera Bogdana, njegove žene Milice i njegovog brata Petra. Crkva je podignuta i živopisana između 1407. i 1413. godine. U turskim popisima pominje se 1476/78. i 1516. godine kao manastir Prečiste u Levču. Crkva manastira Kalenića, posvećena Vavedenju Presvete Bogorodice i nalazi se na istočnim ograncima Gledićkih planina. O najranijoj istoriji nema pisanih i pouzdanih svedočanstava. Od početka XVIII veka, kada u Kalenić dolaze i obnavljaju ga monasi iz manastira Morače, teče buran život monaške zajednice koji je uvek bio određen istorijom naroda Srbije. Krajem 1815. godine iz Feneka u Sremu u manastir su prenete i položene mošti kralja Stefana Prvovenčanog – svetog Simona monaha, da bi 1839. bile vraćene u Studenicu. Kalenić je tokom XIX veka bio postrig dvojice srpskih arhijereja, Maksima Savića i Joanikija Neškovića. U njemu je pred Prvi svetski rat živeo jeromonah Nikolaj Velimirović, a tokom Drugog svetskog rata jeromonah Hrizostom Vojinović, potonji Vladika braničevski. Manastir je značajnije obnovljen 1766. godine i nekoliko puta kasnije, da bi između 1928. i 1930. godine bio temeljno restauriran. Posle Drugog svetskog rata, konzervatorski radovi su obavljeni u dva maha – između 1968. i 1970. godine i tokom poslednje decenije XX veka.
