Skiros je poznat po svojoj tradiciji (običaj Koudounatoi). Većina mještana, bez obzira na zanimanje, obično proizvodi vlastite sireve za sopstvenu upotrebu. Najpopularnije vrste na ostrvu su svježi sir mizitra, ksinotiri, bijeli meki sir od ovčjeg i kozjeg mlijeka, blagog kisjelog ukusa i teksture jogurta. Poseban pikantni ukus je lokalna grujera koja se može konzumirati sa odličnim vinom. Da bi sačuvali i sazreli sir, mještani su imali posebnu metodu starenja sira. Kad bi siri bio spreman na proljeće, uzeli bi glave grudica i stavili ih u posebne glinene tegle koje su bile zakopane u kući. Zatim su sipali timijan na površinu sira i stavljali drugi sloj na vrh sa sirom i timijanom, dok nisu u potpunosti prekriveni. Zatim bi zapečatili činiju i prekrili je zemljom, ostavivši je otvorenom do decembra, kada se otvara za Božić. Većina tegli je uništena zbog obnove kuća.
